Hoe lang schrijf je al?
Al zolang ik goed en wel een pen kan vasthouden, schrijf ik verhalen. Echt? Nee, natuurlijk niet. Als kind (geboren in 1984) had ik het veel te druk met hutten bouwen, besjes schieten en bij mijn ouders zeuren om een hond. Maar ik merkte wel al op de basisschool hoe leuk ik schrijven vond. En na de School voor Journalistiek ging ik vanaf 2008 dus met heel veel plezier als freelance journalist aan de slag. Pas jaren later viel het kwartje dat ik nog veel liever kinderboeken schrijf. Een slijmzoen voor je oma, mijn eerste kinderboek, verscheen in 2023.

Waarover schrijf je?
Ik houd niet van hokjes. Als journalist heb ik me nooit willen beperken tot één specialisme. Dit houdt in dat ik word gevraagd voor artikelen over allerlei verschillende onderwerpen. Het ene moment probeer ik undercover om sjoemelende goudhandelaren te ontmaskeren, en de volgende dag houd ik drie minuten mijn adem in onder water tijdens een reportage over freediven. Als bekroonde reisjournalist heb ik ook jarenlang de wereld afgereisd, o.a. voor het AD, Salt, National Geographic Traveler, SNP Natuurreizen en de KLM. Ik zwom met pinguïns op Antarctica, sliep tussen ijsberen op Spitsbergen en vergaapte me aan duizenden vliegende vossen op Sri Lanka. Zo ontdekte ik het onderwerp waar mijn schrijvershart misschien wel het hardst van gaat kloppen: de natuur - met onbekende diersoorten in het bijzonder. En ik kwam tot het besef dat ik beter kon stoppen met al dat gevlieg.

Bestaan al die beesten in je boeken echt?
Jazeker! Je zou het misschien niet geloven als je een blaadjesschaap of goudmol op een foto of tekening bekijkt, maar al die vreemde snuiters leven echt op onze planeet. Tof, hè?

Heb je een lievelingsdier?
Ik heb er wel honderd! Maar wie bovenaan het lijstje staat verschilt van dag tot dag. Vandaag staat de Matschie-boomkangoeroe op de bovenste trede. Maar morgen kan het zomaar de dekenoctopus zijn. Of de hemelkijker. Of de doeroecoeli.

Waarom schrijf je zo graag voor kinderen?
Omdat het veel leuker is! Grote mensen zijn vaak vreselijk serieus. Bij kinderen kan ik veel meer fantasie en humor in mijn verhalen kwijt. Collega Pim Lammers omschreef het misschien wel het mooist: “Stel dat je fantasie een flatgebouw is. Met verhalen voor volwassenen kom je dan tot de tweede verdieping, terwijl je in kinderboeken een soort Abeltje bent die op het bovenste liftknopje drukt en dan het flatgebouw uitvliegt.” Kinderen stellen bovendien veel betere vragen. En ik heb de geweldige taak om die in mijn boeken en artikelen te mogen beantwoorden.

Schrijf je ook fantasieverhalen?
Mijn eerste boeken zijn allemaal non-fictie: waargebeurd dus. Ik ben er dol op. Toch wil ik niet voor altijd alleen een ‘dierenschrijver’ zijn. Ik heb ook 1001 plannen voor fantasieverhalen die ik nog wil schrijven.

Kom je een keertje langs?
Leuk!

Heb je inmiddels die hond waar je om zeurde?
Zeker. De derde alweer. Ze heet Yumi en is een kruising tussen een chocoladelabrador en een tyrannosaurus.