Uitzicht op Absurdistan
Dubai is snowboarden in de woestijn en zwemmen in een bad met haaien. Maar er is meer. Een weekend in de stadsstaat met twee gezichten.
De meeste stappen niet eens uit. De stoeltjeslift heeft zijn hoogste punt bereikt, maar de Emirati’s in de bungelende bakjes blijven stoïcijns zitten terwijl de terugweg wordt ingezet. De dames klappertandend weggedoken in hun gitzwarte abaya. De heren met een veiligheidshelm stevig over hun rood-wit geblokte shumagh getrokken. Niet dat ze de piste ook maar met één voet zullen betreden; het is slechts het uitzicht waar de entreeprijs voor is opgehoest. Lekker staren naar dat gekke witte goedje waar ze zoveel over hebben gehoord. Sneeuw.
Als er één plek is in Dubai die het verbeeldingsvermogen volkomen te boven gaat, dan is het wel Ski Dubai. Het park is een ideale vuurdoop in de krankzinnigheid van de metropool. Je hebt het hittedeken van de woestijn nog nauwelijks afgeschud (42 graden is ‘s zomers de standaard) of je staat plots in de vrieskou tussen de après-skiënde Arabieren van het St. Moritz café. Er zijn twee grote pistes (400 meter!), een drietal oefenbaantjes, een quarterpipe en voor het kroost een speelpark vol sleebanen, klimtorens en een ijsgrot. Geen winterjassen meegezeuld op je woestijnvakantie? Geen probleem. Kleding en materiaalhuur zijn inbegrepen bij de pistepas. Maar waarom de grootste skihal ter wereld uit de grond stampen op één van de heetste plekken van de planeet? Hoezo, waarom? Waarom niet, dat is de vraag.
Dubai is een les tegen de logica. Het is het resultaat van een leider met een flinke zak oliedollars, een grenzeloze verbeeldingsdrang en een onvermoeibare Bob-de-Bouwer-mentaliteit. Of zoals sjeik Mohammed bin Rashid Al Maktoum het zelf zegt: ‘Het woord ‘onmogelijk’ staat niet in ons woordenboek. Het maakt niet uit hoe groot de uitdagingen zijn; vertrouwen, doorzettingsvermogen en vastberadenheid zullen ze overkomen.’ Roterende wolkenkrabbers? Goed idee. Een onderwaterhotel? Had dat eerder gezegd. Goudstaven pinnen uit de muur? Check. Kunstmatige zandeilandjes voor de kust? Boetseer de hele wereldkaart!
Amper vijf jaar geleden leken de bomen – en daarmee de wolkenkrabbers – in Dubai inderdaad tot in de hemel te groeien. Maar toen was er de kredietcrisis dat het emiraat harder trof dan elk ander land. Het resultaat: veel van de ambitieuze bouwprojecten liggen volledig stil of bestaan – in ieder geval voorlopig – nog enkel op de tekentafel.
Met dit artikel won ik de Aad Struijs Persprijs 2011; de enige onafhankelijke vakprijs voor professionele Nederlandstalige reisjournalistiek.
Uit het juryrapport:
"Dubai door de ogen van Matthijs Meeuwsen is een krankzinnig maar kostelijk verhaal. In een raak en ronkend verslag voert hij de lezer mee van de ene grote naar de andere, nog grotere verbazing in de Arabische stadstaad die bekend staat om zijn ongebreidelijkde bouwwoede en vreemdsoortige attracties en records. Het sterk gekozen thema 'Dubai is een les tegen de logica' is uitgewerkt tot een knap, eigentijds en compact reisverhaal van een weekend adembenemend rondkijken in het oliedollarstaatje.
'Uitzicht op Absurdistan' is bovenal tot winnaar van de Aad Struijs Persprijs uitgeroepen vanwege de rake, verfrissende blik van de auteur. Hij beschrijft zijn ervaringen en bespiegelingen met humor, is informatief zonder saai te worden, en zit op de huid van de doelgroep. Met zijn nononsense stijl slaagt hij erin om de absurditeit van Dubai nu eens op een 'andere' manier te beschrijven, en daarmee het onbegrijpelijke begrijpelijk te maken. Een verhaal dat blijft hangen."
'Uitzicht op Absurdistan' is bovendien een geslaagde productie op het grensvlak van toerisme en reportage. Een hoogst actueel artikel dat ook op de buitenlandpagina van een dagblad niet zou misstaan."