Onder schot
Met het kerstkonijn nog nauwelijks achter de kiezen moeten 28.000 jagers vrezen voor een verbod op de jacht. Revu trok het veld in met een batterij doorgewinterde hobbyjagers. ‘Zit jij met tranen in je ogen je biefstukje te snijden dan?’
Het is Internationale Vogelteldag, maar Bart Bijvank (47) – laarzen, legerjas, camouflagepetje – is deze oktoberochtend niet om half zes opgestaan om boomklevers en beflijsters te turven vanachter de geraniums. Integendeel. ‘Shit, heb jij de patronen er al wel op, Douwe?’, klinkt het getergd als boven de weilanden van het Friese Oudega een vlucht grauwe ganzen overscheert. Het eerste zonlicht piept boven de horizon uit. De voortekens van een vruchtbare jachtdag.
‘In de Middeleeuwen stonden mensen te smullen als de adel een dier op de meest afschuwelijke manier afslachtte’, vertelt Bart even later als hij met jachthouder (zie kader) Douwe (63), voorjaagster Helen (50) en labrador Kees als haringen in een ton is weggedoken in Douwe’s jachthut (lees: een envelop van zompige hooimatten). ‘Maar wij jagers zijn ook met onze tijd meegegaan. Er zit nu heel veel ethisch besef achter. Ik schiet nooit meer dan dat we thuis kunnen opeten.’
De liefde voor de jacht werd Bart niet bepaald met de paplepel ingegoten. ‘Mijn vader had een pesthekel aan jagers en schreef zelfs artikelen voor zo’n anti-jachtclub.’
Het duurde dan ook tot zijn veertigste voor Bart het geweer zou oppakken. Inmiddels is hij echter zeker wekelijks in het veld te vinden en heeft hij zijn werk in de monumentenrestauratie in de ijskast gezet om zich volledig op zijn website jachtinnederland.nl te storten. ‘De jachtvelden in ons land zijn schaars en kostbaar, dus als beginnend jager kom je moeilijk aan de bak.’ Het idee: een site waarop jachthouders een jachtdag kunnen aanbieden, die jagers zonder veld voor gemiddeld 75 euro kunnen boeken. ‘De laatste twee jaar heb ik zo al honderden mensen op pad kunnen sturen.’
Adrenaline
Mensen zoals Ad, Arie en Wilfried bijvoorbeeld. Het is twee maanden later op een pikdonker parkeerterrein langs de A12 bij Bodegraven. De bevroren rolluiken van de McDonald’s zijn nog gesloten, maar de joviale zorgmanager Ad (56) staat al te popelen. ‘Ik ben drie jaar geleden aangestoken door een collega en heb toen ook mijn akte gehaald. Alleen is hij vervolgens naar Duitsland verhuisd en had ik geen terrein meer om te oefenen. Vandaar nu maar op deze manier. Waar we vandaag op jagen?’ Gekscherend: ‘Geen idee; wat mij betreft alles wat voor mijn loop komt. De adrenaline, joh. De eerste keer dat zo’n ree op me af kwam wist ik nauwelijks meer wat ik deed.’
Ongediertebestrijder en voormalig beroepsjager Arie (46) heeft een iets geruststellender CV. ‘Ik jaag al mijn hele leven. Tsja, sommigen mensen gaan op zaterdagochtend naar de voetbal. Ik jaag.’
Ook UWV-adviseur Wilfried (47) jaagt al sinds hij een geweer kan vasthouden. ‘Je moet ontzettend vroeg je nest uit, het is stervenskoud, maar als ik een week niet kan jagen word ik chagrijnig. Ik ben gek op de natuur, maar met een fototoestel ben je maar een toeschouwer, terwijl ik een deelnemer wil zijn. Daar zit het plezier.’
Als ook de ervaren jachthouder Huib (50) is gearriveerd, wordt de tactiek voor deze ochtend doorgenomen. ‘De slootjes zijn dichtgevroren dus dat is nogal naadje voor de beoogde eendenjacht. Hazen zijn off limits – die gaan het deze winter moeilijk genoeg krijgen – dus laten we ons op de ganzen richten.’ Ook de aangevroren kraaksneeuw op het gras belooft echter weinig goeds. ‘We lopen hier als een stel clini-clowns door de Kalverstraat. Ze horen ons al vanaf kilometers aankomen.’